humusowy

Encyklopedia PWN

[gr. saprós ‘zgniły’, pēlós ‘błoto’, ‘muł’],

szlam gnilny,

ciemny muł gnilny zbiorników wodnych (gł. jezior), bogaty w substancje org. (w tym 40–75% węgla);

[gr.],

węgle kopalne (węgle sapropelowe) oraz łupki palne powstałe w wyniku diagenezy i metamorfizmu sapropelu;

teoria próchnicznego odżywiania się roślin, teoria próchnicowego (humusowego) odżywiania roślin, próchnicowa teoria odżywiania roślin,

pogląd, według którego podstawowym pokarmem dla roślin jest próchnica i woda;

ulminy

[łac.],

biochem. jedna z grup związków humusowych, nierozpuszczalne w większości rozpuszczalników chemicznych;

węgiel kamienny,

gatunek węgla kopalnego zawierający 78–92% węgla pierwiastkowego, do 42% części lotnych w substancji organicznych oraz do 10% wilgoci całkowitej w węglu surowym, wykazujący ciepło spalania w odniesieniu do substancji wilgotnej i bezpopiołowej ponad 24 MJ/kg;

wietrzenie,

geol. zespół procesów zachodzących pod wpływem czynników zewnętrznych (egzogeniczne procesy), prowadzących do rozpadu mechanicznego i rozkładu chemicznego skał;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>