historyczny

Encyklopedia PWN

historiografia

[gr. historía ‘badanie’, ‘informacja’, ‘opowiadanie’, gráphō ‘piszę’],

pisarstwo historyczne, nagromadzone teksty dotyczące przeszłości, nauka historyczna.

teologia

[gr. theós ‘Bóg’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

uporządkowana wiedza religijna.

historia

[łac. < gr., ‘badanie’, ‘wiedza’],

czasy przeszłe, dzieje; zespół wiadomości o czasach przeszłych, wiedza historyczna, potoczna lub naukowa; także nauka o dziejach, dochodzenie do wiedzy o tym, co się zdarzyło w przeszłości, historiografia; również tekst (także relacja ustna — historia oralna) odnoszący się do przeszłości: od świadectwa złożonego przez bezpośredniego uczestnika zdarzeń (przekaz źródłowy) po narrację historiograficzną; przedmiot nauczania, dyscyplina akademicka.

Matejko Jan, ur. 24 VI 1838, Kraków, zm. 1 XI 1893, tamże,

malarz, najwybitniejszy przedstawiciel polskiego malarstwa historycznego.

Żeromski Stefan, pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla, ur. 14 X 1864, Strawczyn (Kieleckie), zm. 20 XI 1925, Warszawa,

powieściopisarz, nowelista, dramaturg, publicysta, uznawany za najwybitniejszego prozaika przełomu XIX i XX w..

nauki pomocnicze historii,

tradycyjna nazwa nauk pomocnych przy badaniu autentyczności źródła historycznego i jego krytycznej ocenie;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>