harmoniczny

Encyklopedia PWN

[b. kontịnuo; wł.] Wymowa

bas cyfrowany, generałbas, b.c.,

muz. typ instrumentalnego towarzyszenia, stanowiącego harmoniczną podstawę utworu, stosowany we wszystkich gatunkach muzyki 1600–ok. 1750.

[bẹszet]

Sidney

, ur. 14 V 1897, Nowy Orlean, zm. 14 V 1959, Paryż,

amerykański saksofonista sopranowy, klarnecista i kompozytor jazzowy;

Bell Alexander Graham Wymowa

, ur. 3 III 1847, Edynburg, zm. 2 VIII 1922, Baddeck (prow. Nowa Szkocja, Kanada),

amerykański wynalazca i fizjolog, pochodzenia szkockiego.

mat. pojęcie z zakresu geometrii rzutowej;

muz. współbrzmienie akordów należących do dwóch różnych funkcji harmonicznych, np. toniki i dominanty.

[blu:z; ang., ‘troski’, ‘rozterki’] Wymowa

negro-amerykański gatunek pieśni osobistej (solowej) o strukturze responsorialnej call and response [‘zawołanie i odpowiedź’].

Ilustracje