harmoniczny
Encyklopedia PWN
czujnik, sensor:
kompozytor francuski.
muz. system organizacji materiału dźwiękowego w muzyce eur., panujący od ok. poł. XVII do pocz. XX w., zw. też systemem funkcyjnym, systemem tonalnym lub tonalnością dur-moll.
fiz. zaburzenie falowe w ośrodku sprężystym gazowym, ciekłym lub stałym (fale sprężyste) wywołujące subiektywne wrażenie słuchowe u człowieka lub zwierząt (definicja z zakresu fizyki), a także subiektywne wrażenie słuchowe wywołane takim zaburzeniem (definicja z zakresu psychologii);
flażolet
muz.:
[fr.],
harmonia
muz.:
[gr., ‘zgodność dźwięków, kształtów’],
