harmoniczny

Encyklopedia PWN

[łac.],

fiz. układ fiz. (mech., elektr.) wykonujący drgania wokół położenia równowagi trwałej.

subiektywna cecha dźwięku odczuwana słuchem i odróżniająca od siebie dźwięki o tej samej głośności i wysokości (wytwarzane przez różne źródła, np.: instrumenty muzyczne, głosy ludzi, ptaków i zwierząt, hałasy maszyn), zależna głównie od składu widmowego danego dźwięku, ale także od jego dynamiki (zmienności w czasie transjentów narastania czy zanikania dźwięku).

fale,

fiz. zaburzenia pól fizycznych rozchodzące się ze skończoną prędkością i przenoszące energię;

powielacz częstotliwości, krotnik częstotliwości, mnożnik częstotliwości,

układ elektroniczny, w którym częst. przebiegu elektr. wyjściowego f_we stanowi wielokrotność częst. przebiegu wejściowego f_wy.

widmo sygnału, widmo przebiegu wielkości,

rozkład wartości określonej wielkości fizycznej charakteryzującej sygnał w zależności od jego częstotliwości;

akompaniament

[wł. accompagnamento ‘wtór’, ‘orszak’],

tło muz. towarzyszące gł. partii melodycznej, wykonywanej zazwyczaj solo (przez jednego instrumentalistę lub śpiewaka), i stanowiące jej uzupełnienie harmoniczne, także rytmiczne i kolorystyczne;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>