harmoniczny
Encyklopedia PWN
francuski kompozytor, także pianista i dyrygent.
rondo
muz. początkowo (XIII–XV w.) pieśń, zw. rondeau, jednogłosowa (rondellus) lub wielogłosowa, uprawiana przez truwerów i kompozytorów epoki średniowiecza; od XVIII w. instrumentalna forma muz., występująca bądź samodzielnie, bądź jako część (z reguły ostatnia) większych form, jak sonata, symfonia, koncert;
[fr. < łac. rotundus ‘okrągły’],
równania zawierające niewiadomą funkcję y = y(x) jednej zmiennej x, jej pochodne y(k)(x) różnych rzędów, jak też zmienną niezależną x;
fiz. zmiana w czasie położenia ciała materialnego względem wyróżnionego układu odniesienia, zmiana wzajemnego położenia elementów ciała, a także rozchodzenie się zaburzeń pól fizycznych.
fizyk austriacki, jeden z twórców mechaniki kwantowej.
