harmoniczny
Encyklopedia PWN
matematyk belgijski;
muz. 1/6 część oktawy, powstała przez złożenie dwu półtonów temperowanych i wyrażająca się stosunkiem drgań 6/2;
Cauchy’ego–Riemanna wzory
mat. układ równań różniczkowych cząstkowych pierwszego rzędu: ux = vy, uy = −vx, który stanowi warunek konieczny i dostateczny, by różniczkowalna w sposób ciągły funkcja zespolona f = u + iv zmiennej zespolonej z = x + iy ∈ U, gdzie U jest otwartym podzbiorem płaszczyzny zespolonej, była różniczkowalna także w sensie zespolonym (funkcje analityczne).
[w. kosziego rimanna],
cezura
muz. miejsce wyróżnione w utworze muz., stanowiące podstawę podziału formy na motywy, frazy, zdania, okresy;
[łac. caesura ‘(roz)cięcie’],
Chopin 
, Szopen, Fryderyk (Franciszek), ur. 1 III (22 II?) 1810, Żelazowa Wola, zm. 17 X 1849, Paryż,
najwybitniejszy kompozytor polski, słynny pianista, współtwórca europejskiego romantyzmu.
, Szopen, Fryderyk (Franciszek), ur. 1 III (22 II?) 1810, Żelazowa Wola, zm. 17 X 1849, Paryż,
częstość kątowa, częstość kołowa, pulsacja skalarna,
wielkość fiz. (oznaczana symbolem ω) charakteryzująca drgania harmoniczne i określająca szybkość zmian fazy drgania (drgania, fale);
