harmoniczne

Encyklopedia PWN

fiz. zaburzenie falowe w ośrodku sprężystym gazowym, ciekłym lub stałym (fale sprężyste) wywołujące subiektywne wrażenie słuchowe u człowieka lub zwierząt (definicja z zakresu fizyki), a także subiektywne wrażenie słuchowe wywołane takim zaburzeniem (definicja z zakresu psychologii);

akcent

[łac. accentus ‘przyśpiew’],

muz. wyróżnienie dźwięku lub współbrzmienia w przebiegu muz., gł. przez głośniejsze wykonanie (akcent dynamiczny, w notacji muz. zaznaczany np. sf, sfz, >), nadanie mu większej wartości rytmicznej, wydłużenie go (akcent rytmiczny) lub przez umieszczenie w wyższym rejestrze (akcent meliczny)

alikwoty

[łac. aliquot ‘kilka’],

tony harmoniczne, tony górne, tony składowe, przytony,

fiz., muz. sinusoidalne tony składowe dźwięku słyszalnego o drganiu okresowym;

antycypacja

[łac. anticipare ‘poprzedzać’],

muz. zjawisko harmoniczne, pojawiający się w akordzie obcy dźwięk, który jest składnikiem następnego akordu.

Austria. Muzyka.

Bach Johann Sebastian Wymowa