harmoniczna
Encyklopedia PWN
niemiecki kompozytor i organista, przedstawiciel późnego baroku, jeden z największych twórców w historii muzyki.
litew. kompozytor i teoretyk muzyki;
muz. typ instrumentalnego towarzyszenia, stanowiącego harmoniczną podstawę utworu, stosowany we wszystkich gatunkach muzyki 1600–ok. 1750.
amerykański saksofonista sopranowy, klarnecista i kompozytor jazzowy;
Bell Alexander Graham , ur. 3 III 1847, Edynburg, zm. 2 VIII 1922, Baddeck (prow. Nowa Szkocja, Kanada),
amerykański wynalazca i fizjolog, pochodzenia szkockiego.