gruntowe
Encyklopedia PWN
roztwór substancji mineralnych lub org. w rozpuszalnikach org. albo w wodzie, używany do gruntowania;
iura in re aliena
w prawie rzym. termin oznaczający częściowe ograniczenie uprawnień właściciela na rzecz innych osób;
[łac., ‘prawa na rzeczy cudzej’],
zjawisko gospodarczo-społeczne XIII–XIV w., obejmujące swym zasięgiem Europę Środkowowschodnią (w Polsce od początku XIII w., najpierw na Śląsku i Pomorzu), polegające na organizowanym zazwyczaj przez wielką własność osadnictwie ludności na podstawie prawa osadniczego zwanego prawem niemieckim;
księgi hipoteczne, księgi gruntowe,
urzędowe rejestry, ujawniające prawa rzeczowe na nieruchomościach;
lawina
zsuwające się po stromym (najczęściej 30–60°) stoku masy śniegu — lawina śnieżna, gleby, zwietrzeliny i lodu — lawina skalna, okruchów i bloków skalnych uwolnionych w czasie obrywu skalnego — lawina gruzowa.
[łac.],
liliowiec, dziennica, Hemerocallis,
rodzaj z rodziny liliowcowatych (Hemerocallaceae, wydzielonej z rodziny liliowatych);
