grawitacyjną
Encyklopedia PWN
Helmholtz
fizyk, fizjolog i filozof niemiecki, z wykształcenia lekarz.
[hẹlmholc]
Hermann Ludwig Ferdinand von , ur. 31 VIII 1821, Poczdam, zm. 8 IX 1894, Charlottenburg (obecnie w granicach Berlina),
Helmholtza teoria kontrakcyjna, Helmholtza–Kelvina teoria kontrakcyjna,
teoria stworzona 1854 przez H.L.F. Helmholtza i następnie rozwinięta przez W. Thomsona (lorda Kelvina), wg której źródłem energii wypromieniowywanej przez Słońce (ogólnie przez gwiazdy) jest kurczenie się Słońca, połączone z zamianą energii grawitacyjnej w energię promienistą;
izostazja
geol. stan równowagi hydrostatycznej (zw. równowagą izostatyczną) skorupy ziemskiej i górnego płaszcza Ziemi.
[gr. stásis ‘stan’],
fiz. teoria, w której pole grawitacyjne i pole elektromagnetyczne są opisane metryką pięciowymiarowej przestrzeni pseudoriemmanowskiej — uogólnionej czasoprzestrzeni;
kometa
małe ciało Układu Słonecznego, które odróżnia od pozostałych (planetoid, meteoroidów) przede wszystkim charakterystyczny wygląd na niebie jako „gwiazdy z warkoczem”.
[gr. komḗtēs ‘długowłosy’],
kosmologia
astr. dział astronomii, którego przedmiotem badań jest Wszechświat jako całość, jego budowa i ewolucja.
[gr. kósmos ‘porządek’, ‘ład wszechświata’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],