granulocyty

Encyklopedia PWN

[gr.],

czynne przechodzenie krwinek, gł. obojętnochłonnych granulocytów i monocytów, przez szczeliny w ścianach naczyń włosowatych do tkanek;

dopełniacz, komplement, aleksyna,

białko odpornościowe obecne w surowicy;

[ẹ:^rlıś]

Paul

, ur. 14 III 1854, Strzelin (niem. Strehlen), zm. 20 VIII 1915, Bad Homburg vor der Höhe,

niemiecki lekarz, immunolog, chemik i bakteriolog, pionier współczesnej chemioterapii.

[gr.],

granulocyty kwasochłonne, acydofile,

rodzaj krwinek białych (leukocytów) występujących u kręgowców i zawierających ziarnistości wybarwiające się barwnikami kwaśnymi;

[gr.],

med. nadmiar we krwi lub w płynach ustrojowych granulocytów kwasochłonnych;

[gr. phágos ‘pożeracz’, kýtos ‘naczynie’, ‘komórka’],

biol. komórki żerne zdolne do pochłaniania (pożerania) innych komórek, ich fragmentów oraz cząstek nieorganicznych w procesie fagocytozy;

Tabele, zestawienia