geometria nieeuklidesowa
Encyklopedia PWN
geometrie różne od geometrii euklidesowej;
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
dział geometrii, w którym badania różnego rodzaju przestrzeni i ich podzbiorów (figur geom., obiektów) prowadzi się za pomocą metod analizy mat. (rachunku różniczkowego i całkowego).
teoria opisująca przestrzeń według wyobrażeń ukształtowanych w starożytnej Grecji;
jedna z geometrii nieeuklidesowych, będąca szczególnym przypadkiem geometrii Riemanna; geometria przestrzeni Riemanna o stałej krzywiźnie dodatniej.
geometrie Riemanna, geometrie riemannowskie,
wielowymiarowe uogólnienia klas. geometrii różniczkowej na dwuwymiarowych powierzchniach (zapoczątkowanej przez C.F. Gaussa), właśc. teoria przestrzeni Riemanna, stworzona 1854 przez B. Riemanna.
