geograficzny
Encyklopedia PWN
kierunek w nauce, zwłaszcza w geografii i naukach pokrewnych (historii, socjologii, ekonomii), zakładający, że decydującym (a zdaniem niektórych badaczy — wyłącznym) czynnikiem warunkującym wszelkie formy działalności człowieka jest środowisko geograficzne (traktowane jako synonim środowiska przyrodniczego);
południk geograficzny, południk ziemski,
łuk koła wielkiego na kuli reprezentującej powierzchnię Ziemi, będący przecięciem powierzchni kuli płaszczyzną przechodzącą przez jej oś obrotu;
samodzielna instytucja podlegająca organizacyjnie szefowi Sztabu Gł. WP, utworzona 1919 w Warszawie (do 1921 pod nazwą Instytut Wojsk.-Geogr.), gł. w celu opracowywania i wydawania wojsk. map topograficznych.
kierunek w nauce, zwłaszcza w geografii, dotyczący relacji między środowiskiem przyr. a działalnością człowieka.
kwartalnik nauk., wyd. 1918–19 w Warszawie, początkowo jako organ Pol. Tow. Geogr., od 1954 — Inst. Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN;
