geobotanika

Encyklopedia PWN

geobotanika
[gr. gḗ ‘ziemia’, botanikós ‘zielarski’ < botánē ‘roślina’],
dział botaniki,
botanika
[gr. botanikós ‘zielarski’ < botánē ‘roślina’],
nauka o roślinach, ich budowie, rozwoju, klasyfikacji, funkcjach życiowych i zależności od warunków środowiska;
fitogeografia
[gr. phytón ‘roślina’, geōgraphía ‘opis ziemi’],
geografia roślin,
ekol. nauka o rozmieszczeniu geograficznym roślin i ich zbiorowisk na Ziemi, zarówno w czasach obecnych, jak i w przeszłości geologicznej, oraz o czynnikach i prawidłowościach kierujących tym rozmieszczeniem;
fitosocjologia
[gr.],
socjologia roślin, fitocenologia,
ekol. nauka o zbiorowiskach roślinnych;
Kornaś Jan, ur. 26 IV 1923, Kraków, zm. 8 VIII 1994, tamże,
geobotanik;
Kostyczew Pawieł A., ur. 24 II 1845, Moskwa, zm. 3 XII 1895, Petersburg,
gleboznawca ros.; jeden z twórców nowoczesnego gleboznawstwa;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „geobotanika” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia