gen
Encyklopedia PWN
MHC geny, główny układ zgodności tkankowej,
geny głównego układu zgodności tkankowej, kodujące antygeny (cząsteczki) MHC (ang. major histocompatibility complex), odkryte podczas badań nad przeszczepami u myszy (G. Snell) i człowieka (J. Dausset);
proces biologiczny polegający na przepływie materiału genetycznego niezwiązanego z procesami rozmnażania się;
rozbicie genu, knock-out genowy,
genet. technika pozwalająca na selektywną i całkowitą inaktywację pojedynczego genu i badanie skutków takiej modyfikacji dla komórek w hodowli lub całego transgenicznego organizmu.