głowy górnej

Encyklopedia PWN

budowla wodna piętrząca, niezbędna w zestawie budowli tworzących stopień wodny na rzekach skanalizowanych (kanalizacja rzeki), także samodzielna budowla (śluza żeglugowa, śluza komorowa) na kanale żeglugowym.

dziób,

anat. twór anatomiczny u zwierząt;

biceps

[łac.],

mięsień dwugłowy ramienia,

anat. najmocniejszy mięsień kończyny górnej;

mors, Odobenus rosmarus,

jedyny współcz. gatunek z rodziny morsowatych (Odobenidae); występuje w północnej części O. Atlantyckiego i O. Spokojnym przy brzegach północnej Europy, północnej i północno-wschodniej Azji oraz północnej i północno-zachodniej Ameryki Północnej, zwykle w pobliżu lodu.

abondance

[abądạ̃:s],

fr. rasa bydła mleczno-mięsnego; wyhodowana w górnej Sabaudii i fr. Alpach;

chrapy,

anat. tylna część górnej wargi okalająca nozdrza zewn., podbudowana zrębem chrzęstno-mięśniowym;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>