funkcyjna
Encyklopedia PWN
substancje chem. wiążące się trwale z kolagenem (białkiem) skóry, mające zdolność garbowania.
matematyk;
najwybitniejszy kompozytor norweski XIX w., dyrygent i pianista entuzjastycznie przyjmowany w całej Europie.
matematyk niemiecki;
homofonia
muz. rodzaj techniki kompozytorskiej, a także rodzaj faktury muz., którego istotą jest priorytet jednej melodii (najczęściej w głosie najwyższym) w stosunku do akompaniamentu harmonicznego (akordy, figuracje), w przeciwieństwie do polifonii;
[gr.],
hydroksylowa grupa, hydroksyl, –OH,
jednowartościowa grupa wchodząca w skład cząsteczek wielu związków chemicznych, jak np. nadtlenek wodoru HO–OH, tlenowe kwasy nieorg. (np. azotowy(V) HO–NO2), grupa funkcyjna alkoholi i fenoli oraz związków wielofunkcyjnych (np. hydroksykwasów).