funkcyjna
Encyklopedia PWN
mat. przedstawienie danej funkcji f — o wartościach rzeczywistych bądź zespolonych, lub ogólniej, o wartościach z przestrzeni wektorowej unormowanej (przestrzeń unormowana), np. n-wymiarowej przestrzeni kartezjańskiej, przestrzeni Banacha, przestrzeni Hilberta — w postaci sumy szeregu funkcyjnego (szereg): f(x) = 
, gdzie an są współczynnikami, fn zaś funkcjami, na ogół prostszej natury niż sama funkcja f;
, gdzie an są współczynnikami, fn zaś funkcjami, na ogół prostszej natury niż sama funkcja f;
mat. rodzaj równania funkcyjnego, w którym są ze sobą powiązane wartości szukanej funkcji dla wartości argumentu przesuniętego o z góry ustalone przyrosty; równanie postaci: F(x, f(x), f(x + h1), ... , f(x + hN)) = 0 dla każdego x ∈ D, gdzie f jest szukaną funkcją, liczby h1, ... , hN są z góry ustalonymi parametrami, D jest dziedziną równania, natomiast F jest zadaną funkcją określającą związki między zmienną niezależną x i wartościami f(x), f(x + h1), ... , f(x + hN).
mat. szereg funkcyjny postaci: 
, gdzie z0 jest ustalonym punktem płaszczyzny zespolonej, a współczynniki an — liczbami zespolonymi.
, gdzie z0 jest ustalonym punktem płaszczyzny zespolonej, a współczynniki an — liczbami zespolonymi.
mat. szereg funkcyjny postaci 
, gdzie współczynniki szeregu potęgowego an są danym ciągiem liczb, x — zmienną rzeczywistą lub zespoloną
, gdzie współczynniki szeregu potęgowego an są danym ciągiem liczb, x — zmienną rzeczywistą lub zespoloną
okresowe świadczenie majątkowe, przysługujące za pracę świadczoną w ramach prawnego stosunku pracy, odpowiednio do jej rodzaju, ilości i jakości
