funkcja harmoniczna
Encyklopedia PWN
mat. funkcja spełniająca równanie Laplace’a; dokładniej — funkcja rzeczywista u (określona na otwartym podzbiorze Ω przestrzeni ℝ, n ≥ 2, mająca ciągłe pochodne cząstkowe do rzędu 2. włącznie), która spełnia równanie 
dla wszystkich x ∈ Ω.
dla wszystkich x ∈ Ω.
muz. w sytemie dur-moll funkcja kumulowania napięcia lub jego rozładowywania przyporządkowana odpowiednim dźwiękom skali i akordom zbudowany na nich
muz. w systemie dur-moll funkcja kumulowania i rozładowywania napięcia przypisywana odpowiednim dźwiękom skali i akordom na nich zbudowanym; potocznie — akord o określonej strukturze, także jego literowo-cyfrowy symbol.
mat. funkcja służąca do wyznaczania rozwiązań zagadnień brzegowych i początkowych dla równań różniczkowych zwyczajnych i cząstkowych;
dział analizy mat., poświęcony abstrakcyjnym uogólnieniom znanych pojęć geometrii klas. i matematyki elementarnej: długości odcinka, pola wielokąta, objętości wielościanu, 0-wymiarowej miary liczącej, tzn. liczby elementów zbioru.
widmo sygnału, widmo przebiegu wielkości,
rozkład wartości określonej wielkości fizycznej charakteryzującej sygnał w zależności od jego częstotliwości;
