fronton

Encyklopedia PWN

fronton
[wł. < łac.],
przyczółek,
element architektoniczny w formie trójkątnego szczytu;
Marek Aureliusz, Marcus Annius Verus, Marcus Aelius Aurelius Antoninus Verus, ur. 121, zm. 180, Vindobona (ob. Wiedeń),
cesarz rzymski od 161, filozof (stoik).
Oceania. Sztuka.
Abu Simbel, Abū Sunbul,
zespół świątyń w południowym Egipcie, na zachodnim brzegu Jeziora Nasera na Nilu, przy granicy z Sudanem;
akroterion
[gr.],
naszczytnik,
dekoracyjny element architektoniczny, wieńczący wierzchołek i boczne narożniki frontonu, w formie palmety, wolut, liści akantu, niekiedy grup figuralnych;
Biblioteka Celsusa,
najlepiej znana z rzym. bibliotek, doskonale zachowana i częściowo zrekonstruowana w Efezie;
Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>

Słownik języka polskiego

Kliknij, aby zobaczyć „fronton” w Słowniku języka polskiego
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia