finansowy
Encyklopedia PWN
centrala finansowa spółdzielczości pol., zał. 1885 w Poznaniu, działalność rozpoczął 1886 jako centrala finansowa spółdz. banków lud., zrzeszających pol. rzemieślników, kupców i chłopów w zaborze pruskim; od 1946 pod nazwą Bank Rzemiosła i Handlu;
ekon. międzynarodowe instytucje finansowe działające na podstawie międzypaństwowych porozumień, tworzone w celu dokonywania międzynarodowych operacji finansowych, m.in. finansowania i kredytowania wymiany handlowej i inwestycji o międzynarodowym znaczeniu oraz przeprowadzania związanych z nimi rozliczeń, także wspierania rozwoju gospodarczego państw.
bilans księgowy, bilans przedsiębiorstwa,
ekon. zestawienie wyrażonych wartościowo zasobów majątkowych (aktywów) oraz źródeł ich finansowania (pasywów) na dany dzień, zwany bilansowym, którym jest zwykle ostatni dzień roku kalendarzowego.
embargo
prawo szczególny środek odwetu zaliczany do represaliów (oprócz blokady morskiej, okupacji pokojowej), ogłoszony jednostronnie przez władze jednego lub kilku państw albo też przez organizacje międzynarodowe (np. ONZ, UE) wobec innego państwa lub grupy państw łamiących normy prawa międzynarodowego.
[hiszp. embargar ‘zatrzymanie’],
prawnik, specjalista w dziedzinie prawa finansowego;