finansowy

Encyklopedia PWN

ekon. pozycja, sytuacja finansowa podmiotu gospodarczego, której wyznacznikami są zasoby majątkowe, nowoczesność procesu technologicznego i produktów, jakość personelu, wyposażenie w kapitał, sprawność zarządzania, osiągane wyniki, dostęp do efektywnych źródeł finansowania, siła rynkowa, charakter branży, lojalność kontrahentów, reputacja, wiarygodność, dostęp do informacji o rynkach, klientach i konkurentach itp. czynniki decydujące o możliwości kontynuacji działalności i rozwoju w konkurencyjnym otoczeniu;
zwany też programem finansowym państwa, jeden z centralnych planów finansowych w krajach o gospodarce nakazowo-rozdzielczej
ekon. finansowy rezultat działalności podmiotu gospodarczego; różnica między przychodami pieniężnymi ze sprzedaży towarów i usług a kosztami własnymi.
ekon. część analizy ekonomicznej, której przedmiotem jest gospodarka finansowa przedsiębiorstwa, czyli pozyskiwanie funduszy pieniężnych z różnych źródeł oraz ich wykorzystywanie w różnych obszarach działalności.
gałąź prawa publicznego, obejmująca ogół norm prawnych regulujących funkcjonowanie finansów publicznych (zwłaszcza państwa), głównie publiczną działalność finansową (pieniężną).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia