filozoficzny
Encyklopedia PWN
podmiot, gr. hypokeímenon, łac. subiectum,
filoz. podstawa czegoś, ośrodek aktywności, ludzkie „ja”, osoba, byt osobowy przeciwstawiany rzeczy lub przedmiotowi;
poemat
dłuższy utwór wierszowany o charakterze fabularnym lub afabularnym.
[łac. < gr.],
poststrukturalizm
termin upowszechniony na gruncie amerykańskiej wiedzy o literaturze w późnych latach 70., stosowany retrospektywnie na oznaczenie zróżnicowanego wewnętrznie zespołu zjawisk (koncepcji teoretycznych, praktyk analitycznych, stanowisk i tendencji oraz sposobów ich opisu) we współczesnej myśli humanistycznej, które pojawiły się w końcu lat 60. we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
[łac.],
historyk, archeolog, etnograf, pisarz i podróżnik.
podstawowy gatunek epicki czasów nowożytnych, obejmujący utwory prozą o swobodnej i elastycznej kompozycji; najefektywniej spośród wszystkich gatunków literackich pełni funkcję poznawczą.
prawo natury, prawo naturalne:
