filozofia dziejów
Encyklopedia PWN
filozofia
najbardziej ogólna, fundamentalna, racjonalna i krytyczna wiedza o wszystkim, co istnieje;
[gr., ‘umiłowanie mądrości’ < philéō ‘miłuję’, sophía ‘mądrość’],
filozofia poznania, epistemologia, gnoseologia,
dyscyplina filozoficzna, której przedmiotem są ludzkie poznanie i wiedza.
koncepcje i kierunki filozoficzne rozwijające się w Chinach w ścisłym związku z całokształtem cywilizacji i kultury chińskiej;
termin wprowadzony przez (wywodzącego się z jej tradycji) F. Engelsa na określenie okresu w rozwoju filozofii od I. Kanta przez J.G. Fichtego, F.W. Schellinga do G.W.F. Hegla oraz szkoły heglowskiej;
nauka o dziejach filozofii;
