fiksacja
Encyklopedia PWN
fiksacja
psychol. powtarzanie pewnych sposobów zachowania się lub form ustosunkowania, mimo że nie są one adekwatne do rzeczywistości i nie zapewniają jednostce osiągnięcia zamierzonych przez nią celów;
[łac. fixus ‘stały’, ‘nieodmienny’],
zjawisko polegające na trudności dostrzeżenia możliwości zastosowania w nowy, niekonwencjonalny sposób przedmiotu o znanej, specyficznej funkcji.
frustracja
psychol. stan przykrego napięcia emocjonalnego wywołany przez zablokowanie dążeń jednostki — chwilowo lub na stałe — spowodowane pojawieniem się przeszkody udaremniającej realizację celu;
[łac. frustratio ‘zawód’, ‘udaremnienie’ < frustra ‘na próżno’],
biol. fizjologicznie najniższa częst. regularnie padających na tę samą część siatkówki obrazów (np. kadrów film., błysków świetlnych), przy której układ wzrokowy już nie rozróżnia poszczególnych impulsów, lecz odbiera je jako obraz ciągły.
