fikcja
Encyklopedia PWN
fikcja
filoz. to, co jest wytworzone przez umysł, a nie ma odpowiednika w rzeczywistości;
[łac. fictio ‘zmyślenie’],
w dziele literackim sposób przedstawienia świata, autonomicznego w stosunku do rzeczywistości, zrodzonego z różnorodnych doświadczeń życiowych i intelektualnych autora, zgodnego z jego założeniami ideowymi i artystycznymi;
metodol. konstrukcja myślowa, o której wiadomo z góry, że nie ma żadnego odpowiednika w rzeczywistości;
uznanie przez normę prawną faktu, który w rzeczywistości nie istnieje, i wiązanie z tym określonych skutków prawnych;
podstawowy gatunek epicki czasów nowożytnych, obejmujący utwory prozą o swobodnej i elastycznej kompozycji; najefektywniej spośród wszystkich gatunków literackich pełni funkcję poznawczą.
epika
jeden z 3 podstawowych rodzajów literackich, odznaczający się — w płaszczyźnie języka — dominowaniem narracji, fabularnym kształtem przedstawionego świata oraz jego zewnętrznym usytuowaniem wobec podmiotu literackiego, narratora.
[gr. epikós < épos ‘słowo’, ‘opowieść’, ‘pieśń’],
