figura
Encyklopedia PWN
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
mat. ogólnie — ciągłe odwzorowanie zachowujące kształt figur nieskończenie małych;
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki, wprowadzone niezależnie przez I. Newtona i G.W. Leibniza pod koniec XVII w. jako nowe narzędzie rachunkowe;
symetria
mat.:
[gr., ‘współmierność’],
prawidłowe powtarzanie się w przestrzeni jednakowych pod względem fiz. i geom. części kryształu (ścian, krawędzi, płaszczyzn sieciowych, atomów, cząsteczek, komórek elementarnych itp.).
wyczerpywania metoda, całkowanie Starożytnych, całka Eudoksosa,
mat. najstarszy sposób obliczania miary (m) takich figur, których stopień złożoności nie pozwala na obliczenie m przez rozkład na części o znanych miarach;
