ferrytowa

Encyklopedia PWN

przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
antena
[łac. antenna ‘reja’],
urządzenie do wysyłania (antena nadawcza) lub (i) odbierania (antena odbiorcza) fal elektromagnetycznych (radiowych), stanowiące część składową każdego systemu radiokomunikacyjnego.
dysk twardy, dysk sztywny, dysk stały,
inform. urządzenie stanowiące zewnętrzną pamięć komputera, w której nośnikiem informacji jest niewymienny dysk magnetyczny.
elektroceramika
[gr.],
ceramika elektrotechniczna,
materiały (i wyroby) stosowane w elektrotechnice, elektronice i elektrotermii ze względu na ich właściwości (duża rezystywność i wytrzymałość elektr., mała stratność elektr., ogniotrwałość itp.)
fiz. skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo, rozchodzącego się w izotropowym, przezroczystym ośrodku umieszczonym w silnym polu magnetycznym równoległym do kierunku wiązki światła;
ferryty
[łac. ferrum ‘żelazo’],
materiały magnet. — złożone tlenki metali zawierające tlenek żelaza Fe2O3;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia