ferrytowa
Encyklopedia PWN
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
antena
urządzenie do wysyłania (antena nadawcza) lub (i) odbierania (antena odbiorcza) fal elektromagnetycznych (radiowych), stanowiące część składową każdego systemu radiokomunikacyjnego.
[łac. antenna ‘reja’],
dysk twardy, dysk sztywny, dysk stały,
inform. urządzenie stanowiące zewnętrzną pamięć komputera, w której nośnikiem informacji jest niewymienny dysk magnetyczny.
materiały (i wyroby) stosowane w elektrotechnice, elektronice i elektrotermii ze względu na ich właściwości (duża rezystywność i wytrzymałość elektr., mała stratność elektr., ogniotrwałość itp.)
fiz. skręcenie płaszczyzny polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo, rozchodzącego się w izotropowym, przezroczystym ośrodku umieszczonym w silnym polu magnetycznym równoległym do kierunku wiązki światła;
ferryty
materiały magnet. — złożone tlenki metali zawierające tlenek żelaza Fe2O3;
[łac. ferrum ‘żelazo’],
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
