ferromagnetyczne
Encyklopedia PWN
żelazo, Fe, ferrum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 26;
skokowa zmiana (lub seria skokowych zmian) namagnesowania ciał ferromagnetycznych pod wpływem ciągłej zmiany warunków zewnętrznych, np. pola magnetycznego, temperatury.
urządzenie z wbudowanymi elektromagnesami, przeznaczone do chwytania materiałów ferromagnetycznych (stalowych, staliwnych, rudy żelaza, złomu, wiórów).
fiz. obrót swobodnie zawieszonego cylindra z substancji ferromagnetycznej lub paramagnetycznej wokół własnej osi pod wpływem nagłego przemagnesowania;
elektromagnes
cewka elektryczna, zwykle z rdzeniem ferromagnetycznym (magnetycznie miękkim) o otwartym obwodzie magnetycznym, wytwarzająca pole magnetyczne o określonych parametrach użytkowych po zasileniu jej prądem elektrycznym (magnetyzm).
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, magnḗtēs (líthos) ‘magnetyczny (kamień)’],
ferrimagnetyzm, antyferromagnetyzm nieskompensowany,
zjawisko antyrównoległego uporządkowania momentów magnetycznych atomów lub jonów;
