fakt
Encyklopedia PWN
w postępowaniu sądowym (cywilnym i karnym) oraz adm. środek umożliwiający wykazanie istnienia lub nieistnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy oraz prawdziwości lub nieprawdziwości twierdzeń o faktach;
dyscyplina nauk. zajmująca się badaniem faktów moralnych jako czystych faktów społ.-kulturowych (socjologia i historia moralności), przeżyć (psychologia moralności), faktów językowo-komunik. (semantyka moralności).
etnolog i antropolog społeczny, współtwórca i główny przedstawiciel funkcjonalizmu.
termin wieloznaczny, rozmaicie rozumiany i definiowany;
odpowiedniości zasada, zasada korespondencji,
zasada mówiąca, że w nauce starą teorię może zastąpić nowa tylko wtedy, gdy nowa teoria oprócz wyjaśniania nowych faktów tłumaczy także fakty wyjaśnione już przez starą teorię;
pozytywizm
filoz. w wąskim rozumieniu — system filozoficzny (filozofii pozytywnej) A. Comte’a wyłożony w Cours de philosophie positive (t. 1–6 1830–42), w szerszym — jeden z głównych nurtów w filozofii XIX i XX w., wywodzący się z refleksji filozoficznej nad poznaniem naukowym oraz nad strukturą metodologiczną i osiągnięciami teoretycznymi i praktycznych nauk szczegółowych (zwłaszcza ścisłych).
[fr. positivisme < łac. positivus ‘oparty’, ‘uzasadniony’],
