etyce
Encyklopedia PWN
filozof niemiecki, jeden z głównych przedstawicieli klasycznej filozofii niemieckiej.
filozof brytyjski;
perfekcjonizm
filoz. stanowisko w etyce normatywnej uznające za najwyższą wartość moralną doskonałość osobistą (perfekcjonizm indywidualny) lub całej zbiorowości (perfekcjonizm kolektywny), a dążenie do jej osiągnięcia za wyznacznik moralnego postępowania.
[łac. perfectio, -onis ‘doskonałość’],
utylitaryzm
filoz.
[łac. utilitas ‘korzyść’, ‘pożytek’],
Condorcet
francuski filozof, matematyk, ekonomista i działacz polityczny.
[kądorsẹ]
Jean Antoine Nicolas de , markiz, ur. 17 IX 1743, Ribemont, zm. III lub IV 1794, Clamart,
filozof grecki, najbardziej wszechstronny uczony starożytny przed Arystotelesem, współtwórca atomistycznej teorii budowy świata.