etyce
Encyklopedia PWN
bioetyka
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy, często określana jako dział etyki, zajmująca się analizą i próbą rozstrzygnięcia dylematów moralnych pojawiających się w praktyce nauk med. i biologicznych.
[gr. bíos ‘życie’, ḗthos ‘obyczaj’],
Schweitzer
niemiecki teolog protestancki, biblista, filozof kultury, wirtuoz, lekarz.
[szwạicər]
Albert , ur. 14 I 1875, Keysersberg (Górna Alzacja), zm. 4 IX 1965, Lambaréné (obecnie w Gabonie),
Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,
filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.
poglądy na temat moralnego i religijnego aspektu życia społecznego, gospodarczego i politycznego, oparte na chrześcijańskiej koncepcji człowieka i społeczeństwa, stanowiące część doktryny chrześcijańskiej, zwłaszcza w katolicyzmie.
filozof, teolog, eseista, ksiądz katolicki.