etruska

Encyklopedia PWN

Asyż, Assisi,
m. w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, w Apeninach Środkowych, na południowy wschód od Perugii.
nazwa umowna obejmująca wiele wymarłych języków nieindoeur. i niesemickich w południowo-zachodniej Azji oraz w południowej i południowo-zachodniej Europie, VI–I tysiącl. p.n.e.;
Bolonia, Bologna,
m. we Włoszech, na południowym skraju Niz. Padańskiej, nad kanałem łączącym miasto z rz. Reno (uchodzi do M. Adriatyckiego);
bucchero nero
[bukkẹro n.; wł.],
typowa ceramika etruska o czarnej lśniącej powierzchni i czarnym przełomie, uzyskiwana przez wypalanie w warunkach redukcyjnych (ze zmiennym dopływem tlenu);
brązowa rzeźba etruska przedstawiająca mitycznego potwora w kształcie lwa, któremu z grzbietu wyrasta głowa kozła, a ogon jest wężem;
drugi co do długości tekst etruski (ok. 300 wyrazów w 62 linijkach), wypisany na terakotowej dachówce datowanej na V–IV w. p.n.e. i przechowywanej w zbiorach berlińskich;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia