estetyczny
Encyklopedia PWN
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
jedna z głównych kategorii estetycznych, zazwyczaj pojmowana jako opozycja wobec kategorii piękna; rezultat naruszenia przyjętych kanonów piękna.
folklor
synkretyczna, wieloskładnikowa forma lud. kultury symbol.-artystycznej.
[ang. folk-lore ‘wiedza ludu’],
brytyjski myśliciel i polityk.
manieryzm
termin używany w historii sztuki, przyjęty od lat 20. XX w. na określenie zjawisk w sztuce europejskiej XVI w.
[fr. maniérisme < manière ‘sposób’],
