estetyce
Encyklopedia PWN
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
dział estetyki ogólnej poświęcony muzyce,
teoria sztuki rozwijana w Japonii. Jako dziedzina wiedzy pojawiła się w Japonii pod wpływem Zachodu w końcu XIX w.;
filozof.
polski filozof, historyk filozofii, estetyk i historyk sztuki.
Materiały dodatkowe
Tabele, zestawienia
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
