epicentrum
Encyklopedia PWN
epicentrum
geofiz. punkt na powierzchni Ziemi położony nad ogniskiem trzęsienia ziemi (hipocentrum).
[gr. epí ‘na’, kéntron ‘środek koła’],
gwałtowne zaburzenie stanu równowagi we wnętrzu Ziemi, prowadzące do wyzwolenia się energii w postaci ciepła, fal sejsmicznych, ruchu skał i ich trwałych deformacji (np. spękania, szczeliny).
amerykański architekt i urbanista, pochodzenia polsko-żydowskiego.
geofiz. skala, a właściwie kilka skal (nazywanych też skalami magnitud), określających wielkość trzęsienia ziemi;
