eliptycznym
Encyklopedia PWN
mat. funkcje wprowadzone w końcu lat 20. XIX w. przez N.H. Abela i (niezależnie) C. Jacobiego jako funkcje odwrotne do pojawiających się przy obliczaniu długości łuku elipsy i in. krzywych stożkowych, tzw. całek eliptycznych u(x) = 
, gdzie R jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, a P wielomianem stopnia 3. lub 4.
, gdzie R jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, a P wielomianem stopnia 3. lub 4.
mat. nieosobliwa krzywa płaska opisana równaniem y2 = x3 + ax + b, przy czym nieosobliwość krzywej sprowadza się do założenia, że wielomian x3 + ax + b nie ma pierwiastków wielokrotnych, co można też wyrazić warunkiem 4a3 + 27 b2 ≠ 0.
jedna z geometrii nieeuklidesowych, będąca szczególnym przypadkiem geometrii Riemanna; geometria przestrzeni Riemanna o stałej krzywiźnie dodatniej.
