elektrycznej

Encyklopedia PWN

rodzaj wzmacniacza, w którym zarówno sygnał wejściowy (wzmacniany), jak i sygnał wyjściowy (wzmocniony) są przebiegami elektrycznymi.
fiz. wielkość skalarna odnoszona do 2 dowolnych punktów obwodu elektrycznego lub pola elektrycznego; równa stosunkowi pracy W, wykonywanej przez siły pola elektrycznego przy przemieszczaniu ładunku elektrycznego q wzdłuż pewnej krzywej s (między 2 wybranymi punktami pola, np. A i B), do wartości tego ładunku: UAB = W/q = ∫s Esds, gdzie Es — składowa natężenia pola elektrycznego wzdłuż elementu drogi ds.
jedna z podstawowych wielkości charakteryzujących elektryczne właściwości przewodnika;
układ 2 przewodników (zwanych elektrodami lub okładkami kondensatora) rozdzielonych cienką warstwą dielektryka, mający zdolność gromadzenia ładunku elektrycznego;
urządzenie przeznaczone do zabezpieczania obwodów elektrycznych przed przeciążeniem, tj. przepływem prądu elektrycznego o nadmiernym natężeniu;
indukcja elektryczna, wektor indukcji elektrycznej, ,
wielkość charakteryzująca pole elektryczne wewnątrz dielektryka wytworzone przez swobodne ładunki elektryczne;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia