elektrycznej

Encyklopedia PWN

elektrotechn. masa przewodząca ziemi (gruntu) lub połączony z nią przewód o małym oporze elektrycznym.
Ziemia, symbol ,
trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, której powierzchnia jest jedynym znanym miejscem we Wszechświecie, gdzie rozwinęło się życie;
fiz. złącze metalu z półprzewodnikiem otrzymane w wyniku pokrycia metalem płytki półprzewodnika;
związki chemiczne wszystkich prócz węgla pierwiastków chemicznych oraz te związki węgla, jak: tlenki węgla, kwas węglowy i jego sole (węglany), węgliki, kwas cyjanowodorowy i jego sole (cyjanki), które nie są węglowodorami lub ich pochodnymi (tradycyjnie zaliczanymi do związków organicznych).
żarówka, lampa żarowa,
źródło światła, elektr., temperaturowe (inkadescentne), które emisję promieniowania zawdzięcza rozgrzaniu żarnika do wysokiej temperatury (2500–3200 K), wskutek przepływu przez żarnik prądu elektrycznego.
wykonywanie rowków, np. w metalu, palnikami gazowymi (żłobienie gazowe) lub łukiem elektrycznym — z jednoczesnym wydmuchiwaniem stopionego metalu sprężonym powietrzem (żłobienie łukowe).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia