elektrostatyczny układ

Encyklopedia PWN

uporządkowany zbiór jednostek miar (podstawowych i pochodnych), określonych zgodnie z regułami przyjętymi w danym układzie wielkości fizycznych.
układ jednostek miar, którego jednostkami podstawowymi są: centymetr (cm), gram (g) i sekunda (s);
orbital
[łac. orbita ‘koleina’, ‘droga’],
funkcja falowa ψ opisująca stan jednego elektronu, zależna od współrzędnych () określających jego położenie w atomie (orbital atomowy), cząsteczce (orbital molekularny, orbital cząsteczkowy) lub krysztale.
fiz. wektorowa wielkość będąca miarą oddziaływania ciał materialnych;
odpowiednio ukształtowany obszar pola magnet. (s.e. magnetyczna) lub pola elektr. (s.e. elektrostatyczna) skupiający przechodzącą przezeń wiązkę obdarzonych ładunkiem cząstek (elektronów, jonów); działa w podobny sposób jak soczewka szklana, skupiająca wiązkę promieni świetlnych.
oddziaływanie między atomami lub grupami atomów prowadzące do utworzenia bardziej złożonego układu, np. cząsteczki, kryształu (szkło kryształowe);
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia