elektronowe
Encyklopedia PWN
metale
substancje odznaczające się dobrym przewodnictwem elektrycznym i cieplnym, charakterystycznym połyskiem, dużą wytrzymałością mechaniczną oraz plastycznością.
[łac. metallum < gr. métallon ‘kopalnia’, ‘kruszec’],
mikroelektronika
elektron. dziedzina nauki i techniki zajmująca się zminiaturyzowanymi układami elektronicznymi realizowanymi całkowicie w postaci scalonej (układ scalony), niekiedy z udziałem elementów (przyrządów) dyskretnych (dyskretny przyrząd).
[gr.],
biol. techniki przygotowywania materiału biol. do obserwacji w mikroskopie opt. lub elektronowym.
Mott Sir Nevill Francis, ur. 30 IX 1905, Leeds, zm. 8 VIII 1996, Milton Keynes (hrab. Buckinghamshire),
fizyk brytyjski;
rurki zbudowane ze zwiniętych cylindrycznie, połączonych brzegami warstw grafitowych;
nanostruktury
elektron. struktury materialne składające się z elementów, których wielkość zawiera się (umownie) w granicach od kilku do kilkuset nm.
[gr.-łac.],
