elektronowe
Encyklopedia PWN
umowny zapis jakościowego i ilościowego składu lub budowy cząsteczek pierwiastków i związków chemicznych za pomocą symboli chemicznych.
fizyk niem., specjalista w dziedzinie radiotechniki, optyki elektronowej i techniki izotopowej;
sztucznie wytworzony, nietrwały atom, stanowiący strukturę dynamiczną, istniejącą w bardzo krótkim czasie (rzędu 10–22 s) w trakcie przelotu obok siebie 2 ciężkich jąder;
chemia bionieorganiczna, biochemia nieorganiczna,
interdyscyplinarna dziedzina wiedzy (z pogranicza chemii i biologii) badająca pierwiastki chem. (i ich związki, gł. koordynacyjne) występujące w organizmach żywych i istotne dla funkcjonowania tych organizmów, a także syntetyczne modele kompleksów biologicznych.
kineskop
rodzaj obrazowej lampy elektronopromieniowej przeznaczonej do przetwarzania sygnału elektrycznego (wizyjnego) na obraz świetlny oglądany na ekranie;
[gr. kínēma ‘ruch’, skopéṓ ‘patrzę’],