elektromagnetyczne

Encyklopedia PWN

rozchodzące się w przestrzeni zaburzenia pola elektromagnetycznego.
pole fizyczne pośredniczące w oddziaływaniu elektromagnetycznym (oddziaływania fundamentalne);
fiz. fale elektromagnetyczne lub fotony emitowane przez zmienne rozkłady ładunku i zmienne prądy elektr., ładunki poruszające się z niezerowym przyspieszeniem (promieniowanie hamowania i synchrotronowe) lub w ośrodku materialnym z prędkością większą od prędkości światła w tym ośrodku (promieniowanie Czerenkowa), przy zmianach stanu jądra atomowego, powłok elektronowych atomów lub cząsteczek oraz stanu rotacyjnego lub oscylacyjnego cząsteczek, w procesach anihilacji cząstek z antycząstkami (np. elektronów z pozytonami) itp.;
fiz. jeden z 4 podstawowych typów oddziaływań;
ciśnienie wywierane na ciała przez padającą falę elektromagnetyczną, np. światło.
techn. zdolność systemu lub urządzenia elektr. (elektrotechnicznego, elektronicznego) do działania w określonym środowisku elektromagnetycznym w sposób zadowalający i bez wprowadzania do tego środowiska nadmiernych zaburzeń elektromagnetycznych, mogących zakłócać pracę innych znajdujących się tam urządzeń.
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia