elektrolity mocne
Encyklopedia PWN
elektrolit
chem. przewodnik elektryczny jonowy (zwany też przewodnikiem drugiego rodzaju), w którym poruszające się jony przenoszą ładunki elektryczne i przewodzenie prądu zawsze jest związane z transportem masy.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lytós ‘rozpuszczalny’],
szwedzki fizykochemik i astrofizyk.
samorzutny proces rozpadu cząsteczek elektrolitów (kwasów, zasad, soli) w roztworach na dodatnio i ujemnie naładowane cząstki, tj. jony;
chmura jonowa, atmosfera jonowa,
w roztworze elektrolitu otoczenie danego jonu (zw. jonem centralnym) składające się z jonów o przeciwnym znaku;
stosunek liczby cząsteczek (lub jonów), które uległy dysocjacji elektrolitycznej do liczby cząsteczek elektrolitu wprowadzonych do roztworu;
fizykochemik duński;
