elektroencefalografu
Encyklopedia PWN
elektroencefalograf
urządzenie diagnostyczne do elektroencefalografii;
[gr.],
metoda badania mózgu za pomocą elektroencefalografu, polegająca na pomiarze i rejestracji przebiegów czasowych potencjałów elektrycznych mózgu i ich analizie.
fizjol.:
neurologia
dział medycyny obejmujący diagnostykę i leczenie chorób układu nerwowego, zarówno org., jak i czynnościowych;
[gr. neúron ‘nerw’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
