elektroda membranowa
Encyklopedia PWN
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
elektroda, której istotnym elementem jest ciekła, polimerowa lub stała membrana — stąd często używane określenie elektroda membranowa;
różnica potencjałów ustalająca się w stanie równowagi po obu stronach membrany elektrochemicznej, tzn. półprzepuszczalnej przegrody rozdzielającej 2 roztwory elektrolitów i przepuszczającej tylko niektóre jony;
