elekcyjną
Encyklopedia PWN
w dawnej Polsce sejm w czasie bezkrólewia; obradował jako drugi z kolei (po konwokacyjnym), na Woli koło Warszawy, w celu obrania króla.
w dawnej Polsce sejmik, na którym wybierano kandydatów na urzędy sądowe ziemskie.
elekcja
powoływanie dostojników świeckich, duchownych i monarchów w drodze obioru.
[łac. electio ‘wybór’, ‘selekcja’],
monarchia
forma państwa, w którym reprezentantem władzy suwerennej jest monarcha (król, car, cesarz, szach, książę, chan, faraon), sprawujący tę władzę z reguły dożywotnio, samodzielnie lub wspólnie z innymi organami.
[gr. mónos ‘jedyny’, árchō ‘władam’],
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
