elekcyjne
Encyklopedia PWN
w dawnej Polsce sejm w czasie bezkrólewia; obradował jako drugi z kolei (po konwokacyjnym), na Woli koło Warszawy, w celu obrania króla.
w dawnej Polsce sejmik, na którym wybierano kandydatów na urzędy sądowe ziemskie.
elekcja
powoływanie dostojników świeckich, duchownych i monarchów w drodze obioru.
[łac. electio ‘wybór’, ‘selekcja’],
w Polsce od XV w. najwyższy organ ustawodawczy, w okresie II RP — jedna z izb parlamentu, w PRL — formalnie najwyższy organ władzy państwowej, w III RP — łącznie z senatem władza ustawodawcza.
w dawnej Polsce organizacja terytorialna stanu szlacheckiego.
